Гісторыя дзясятая
МУЗЫКА ВОЛЬНЫХ ДВАРОЎ
Музыка, які ўвосень 2020-га даў каля 15 дваровых кацэртаў, распавёў ЗП, як гэта было. Ён пажадаў застацца ананімным.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Гісторыя дзясятая
МУЗЫКА ВОЛЬНЫХ ДВАРОЎ
Музыка, які ўвосень 2020-га даў каля 15 дваровых кацэртаў, распавёў ЗП, як гэта было. Ён пажадаў застацца ананімным.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Гісторыя дзясятая
МУЗЫКА ВОЛЬНЫХ ДВАРОЎ
Музыка, які ўвосень 2020-га даў каля 15 дваровых кацэртаў, распавёў ЗП, як гэта было. Ён пажадаў застацца ананімным.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Наш герой граў народныя і сярэднявечныя танцы на дудзе (беларускі від валынкі). Яму дапамагалі музыкі з ударнымі інструментамі, а таксама вопытныя танцоры, якія паказвалі мінчукам рухі.
Прыводзім расповед ад імя дудара.
Сарафаннае радыё
Я граю на дудзе з 2010-га году. Мне падабаецца яе гук. Удзельнічаў у розных музычных праектах. Даволі часта выконваю танцавальныя мелодыі: народныя, сярэднявечныя. Звычайна мне "падстуквае" нехта на бубне ці дарбуцы.
Увосень 2020-га я хацеў як-небудзь выступіць у якім-небудзь двары. Упершыню мяне запрасілі знаёмыя. На канцэрце быў я і яшчэ некалькі музыкаў, мы разам зрабілі невялічкі музычны сэт. З гэтага і пачалася мая, так бы мовіць, вулічная кар'ера.
Потым знаёмыя знаёмых пабачылі відэа ў інтэрнэце і таксама захацелі ў сваім двары такую вечарыну. Знайшлі мяне праз трэція рукі і таксама запрасілі паграць.
Вось так праз "сарафаннае радыё" запрашалі амаль кожныя выходныя. Мая асноўная праца не звязана з музыкай, таму ў буднія дні я выступаў радзей.
Увосень 2020-га я хацеў як-небудзь выступіць у якім-небудзь двары. Упершыню мяне запрасілі знаёмыя. На канцэрце быў я і яшчэ некалькі музыкаў, мы разам зрабілі невялічкі музычны сэт. З гэтага і пачалася мая, так бы мовіць, вулічная кар'ера.
Потым знаёмыя знаёмых пабачылі відэа ў інтэрнэце і таксама захацелі ў сваім двары такую вечарыну. Знайшлі мяне праз трэція рукі і таксама запрасілі паграць.
Вось так праз "сарафаннае радыё" запрашалі амаль кожныя выходныя. Мая асноўная праца не звязана з музыкай, таму ў буднія дні я выступаў радзей.
На ўсе прапановы звычайна пагаджаўся, бо мне прыемна граць для людзей. Са жніўня 2020-га да зімы я даў прыкладна 10–15 канцэртаў.
Незнаёмая дуда
Кожны двор сустракаў мяне добра. Звычайна для мінчукоў дуда была новым інструментам, троху дзіўным.
У апошні час веды пра дуду пашырыліся, але шмат людзей яшчэ пра яе не ведаюць.
У апошні час веды пра дуду пашырыліся, але шмат людзей яшчэ пра яе не ведаюць.
Калі з'яўляецца такі інструмент, да яго выказваюць інтарэс, ахвотна вучаць танцы, якія я граю на дудзе.
Са мной звычайна хадзіла два–тры вопытныя танцоры, якія могуць навучыць нашым беларускім танцам альбо сярэднявечным еўрапейскім. Яны паказвалі рухі і жыхары двароў вельмі хутка далучаліся.
Я быў вельмі задаволены, што шмат людзей ужо ведала пра дуду. Яны ведалі, што ёсць такі інструмент, але жыўцом з ім не сустракаліся.
У тых дварах, дзе пра дуду не ведалі, я тлумачыў, што гэта наш нацыянальны інструмент, ён вельмі стары, у яго ёсць свая беларуская традыцыя.
Шмат хто здзіўляўся: "У, гэта наш…" Я даваў трошку інфармацыі, што ў дуды глыбокая гісторыя, што яна вядома з Сярэднявечча, захаваліся крыніцы, што ў свой час інструмент быў вельмі папулярны, потым на дуду забыліся...
Я быў вельмі задаволены, што шмат людзей ужо ведала пра дуду. Яны ведалі, што ёсць такі інструмент, але жыўцом з ім не сустракаліся.
У тых дварах, дзе пра дуду не ведалі, я тлумачыў, што гэта наш нацыянальны інструмент, ён вельмі стары, у яго ёсць свая беларуская традыцыя.
Шмат хто здзіўляўся: "У, гэта наш…" Я даваў трошку інфармацыі, што ў дуды глыбокая гісторыя, што яна вядома з Сярэднявечча, захаваліся крыніцы, што ў свой час інструмент быў вельмі папулярны, потым на дуду забыліся...
Папрасілі – склаліся
Найбольшая колькасць прапаноў выступіць у дварах была недзе ў верасні – пачатку кастрычніка 2020-га. Канечне, з верасня колькасць вечарын зніжалася, але ўсё роўна людзі клікалі.
Апошні дваровы канцэрт я даў недзе напрыканцы лістапада ці на пачатку снежня. Надвор'е было ўжо кепскае, але граць на вуліцы яшчэ можна было.
Варта патлумачыць, што дуда – даволі капрызлівы інструмент, калі халодна і мокра, то хутка расстройваецца і граць становіцца складана.
Апошні дваровы канцэрт я даў недзе напрыканцы лістапада ці на пачатку снежня. Надвор'е было ўжо кепскае, але граць на вуліцы яшчэ можна было.
Варта патлумачыць, што дуда – даволі капрызлівы інструмент, калі халодна і мокра, то хутка расстройваецца і граць становіцца складана.
У снежні ўжо і надвор'е не пасавала для імпрэз на вольным паветры, і ўлады разганялі канцэрты.
На вечарыну у адным з мінскіх мікрараёнаў завіталі міліцыянты. Былі яны даволі карэктныя і ветлівыя. Папрасілі нас скончыць імпрэзу, бо, як яны сказалі, жыхары суседніх дамоў паскардзіліся на моцны шум.
Нас папрасілі – мы склаліся. На гэтым канцэрт скончыўся. Гэта было каля 21–22-й гадзіны.
Згодны, гэта ўжо даволі позні час, таму мы не пярэчылі. І гэта было, здаецца, у кастрычніку, калі такія мерапрыемствы яшчэ моцна не разганялі. Некаторых музыкаў, я чуў, потым затрымлівалі ледзь не кожны канцэрт.
Нас папрасілі – мы склаліся. На гэтым канцэрт скончыўся. Гэта было каля 21–22-й гадзіны.
Згодны, гэта ўжо даволі позні час, таму мы не пярэчылі. І гэта было, здаецца, у кастрычніку, калі такія мерапрыемствы яшчэ моцна не разганялі. Некаторых музыкаў, я чуў, потым затрымлівалі ледзь не кожны канцэрт.
Калі б хто запрашаў выступіць у двары, я б і цяпер пагадзіўся. На жаль, увесну імпрэзы ў мінскіх дварах так і не аднавіліся.
